Publicystyka

„Wolnościowcy” z Konfederacji posługują się specyficznym jak na „wolnościowca” językiem. Przejrzałem ich „pakiet migracyjny” i tam roi się od takich sformułowań jak „zakazać”, „zlikwidować”, „objąć ochroną państwa język”, „limit”, „procedury bezpieczeństwa”, państwowa „presja asymilacyjna”, itd.

To nie jest żaden język „wolnościowy”, tylko język zakutej konserwy zakochanej w mocy państwa, który znamy od dobrych 200 lat istnienia nowoczesnej polityki.

cross-postowane z: https://szmer.info/post/515652

Dla odmiany i ułatwienia powiem więc, co mnie interesuje. Oto mój własny konkurs na mój głos. Trzy pytania:

Jak zamierzasz pogodzić Polaków? Jak zamierzasz przygotować Polskę do dalszych, nieuchronnych migracji? Co zrobisz w sprawie zmian klimatycznych?

Trwa medialno-propagandowa obróbka libkowego betonu przygotowująca potencjalny sojusz PO i Konfederacji. Z jednej strony mamy ocierający się o rasizm klip Tuska, z drugiej kolejne teksty o „rozsądku wyborców Konfederacji”.

cross-postowane z: https://szmer.info/post/401803

Jak działa „cancel culture” w praktyce? Możesz latami opowiadać czerstwe żarty na antenie takiej czy innej czołowej stacji telewizyjnej, a jak przegniesz i zaczniesz opowiadać homofobiczne żarciki, to zamiast przeprosić i pokajać, robisz z siebie ofiarę i bohatera. Dostajesz jeszcze oklaski od fanbazy.

cross-postowane z: https://szmer.info/post/336352

Dla nich to teatr, przedstawienie, reżyseria wyobrażeń, którymi karmią od rana do wieczora ludzi, żeby dorwać się do koryta, podzielić tortem, ustalić niczym gangi strefy działania, "nasze dzielnice, wasze dzielnice".

cross-postowane z: https://szmer.info/post/330383

Ta sama mantra już kolejne dziesięciolecie. Można przypominać o rozmaitych przekrętach, o uwłaszczeniu się na majątku wspólnym i zdradzie programu pierwszej Solidarności, który postulował oddanie zarządu nad zakładami samym robotnikom, a nie szemranym typom, którzy mieli „dojścia”.

Kuczyński opowiada, że zakładów pracy nie rozwaliło zbyt szybkie otwarcie na konkurencję do której nie były przygotowane. Powtarza w kółko mantrę, że „były nierentowne”. Wszystkie? 100 procent nierentowności?

A może mieszkania zakładowe, które ukradziono w toku transformacji lokatorom też były „nierentowne” i należało je sprzedać za grosze? I przypadkiem pomijając prawa tychże lokatorów do pierwokupu?

Wczoraj wjechał u Czerwonych dobry tekst o zbrodniarzu Kissingerze:

"Dokładnie 100 lat temu urodził się Henry Alfred Kissinger — amerykański polityk, dyplomata, laureat pokojowej nagrody Nobla, były Sekretarz Stanu i Doradca ds. Bezpieczeństwa Narodowego w administracjach Richarda Nixona oraz Geralda Forda. W trakcie swojej kariery zasłynął jako jedna z najbardziej skutecznych i wpływowych postaci w amerykańskiej polityce zagranicznej. Jego działalność ma jednak mroczną stronę — wielokrotnie brał on aktywny udział w zbrodniczych praktykach imperialistycznych Stanów Zjednoczonych."

Oba teksty odbiły się ostatnio szerokim echem. Grzegorz Sroczyński napisał w Gazeta.pl o pięciu toksycznych cechach, które zatruwają polską politykę, takich jak maczyzm, dbałość jedynie o skrajny elektorat, strach opozycji przed wygraną, jak również „kompletna pustka”. Jak pisze autor, „po stronie opozycyjnej najbardziej zatruwającą emocją jest niewiara w zwycięstwo”, z kolei „politycy bezczelnie kradną nam hektary czasu w pasmach publicystycznych, nie mówiąc niemal nic istotnego” – i z nielicznymi wyjątkami nie mówią niczego takiego nawet na offie.

Tymczasem Witold Jurasz przekonuje w Onecie, że „liberalne elity wręczą PiS zwycięstwo wyborcze”. Jak zauważa, niedostatek krytycznej debaty na temat opozycji miał doprowadzić do sytuacji, w której „zamiast pracować nad sobą i naprawiać błędy, przez całą pierwszą kadencję rządów PiS tkwiła w pełnej samozadowolenia bańce swych najbardziej oddanych zwolenników, czekając na wygraną, która miała być oczywistością”. Jego zdaniem opozycja w dalszym ciągu jest intelektualnie „całkowicie sterylna” i „nudna”. Zajmuje się wszystkim poza jednym oczywistym pomysłem: „jak odzyskać wiarygodność w oczach elektoratu, a nie jedynie poklasku w oczach najbardziej oddanych fanów”.

Brzmi podobnie do pewnych innych środowisk politycznych...